Waarom een inzamelingsactie
Het vinden mijn moeder was een droom die uitkwam, echter kwam de realiteit geenszins in de buurt van wat je een droom zou kunnen noemen. Haar situatie in de kliniek was ronduit slecht. Dit raakte mij enorm. Mijn moeders ziekte is haar overkomen en daar kan zij niets aandoen. Mijn adoptie is mijn geluk geworden. Beide zijn toespelingen van het lot geweest, maar wel met een tegenovergestelde uitkomst. Ik kan leven terwijl mijn moeder aan het overleven is. Daar had ik geen vrede mee. Hoewel ik mij op dat moment enorm machteloos voelde, ben ik ironisch gezien blij dat ik haar juist daar heb ontmoet. Dit maakte, hoe confronterend ook, dat ik echt haar leven zag en ook zelf een klein beetje ervaarde hoe dat is. Ik vond die kliniek een hele naargeestige plek, waar mensen worden weggestopt in plaats van dat er voor ze wordt gezorgd. Ik was heel verdrietig dat ik mijn moeder daar moest achterlaten. De druppel die de emmer deed overlopen was op de dag van vertrek. Ik zou nog een keer kort samen met tante Ravza naar mijn moeder gaan om afscheid te nemen van haar. Echter verbood de arts dit. Hij of zij liet zich niet zien, waardoor ik geen eens de kans had om maar te vertellen hoeveel dit voor ons zou betekenen. Ik was toen zo overstuur dat ik daar besloot om binnen mijn macht iets te doen aan haar situatie. Correspondent en tolk Sergey bood zijn hulp aan en zo is de inzamelingsactie begonnen.
Liefs, Nurija
''Mama blijft sterk, ik ga het beter voor je maken''